یکی از چیزایی که خیلی وقتا دلم خواسته در موردش حرف بزنم، بحث عدالت خداست. امروز دوباره یه صحنه هایی دیدم که به یاد این موضوع افتادم. صحنه هایی که همیشه از دیدنش ناراحت می شدم و می شم. منظورم اختلاف طبقاتی موجود در جوامعه!!! دارم جدی حرف می زنم. از روزی که معنای پول رو فهمیدم و دیدم پولدار و فقیر رو، و از روزی که شنیدم که خداوند عادله، این سوال تو ذهنم ایجاد شد و خیلی از اوقات آزارم داد. من هیچ جوری نمی تونم معنی این عدالت رو درک کنم، بعضی ها تو رفاه کامل به دنیا می آن، بی هیچ سختی ای زندگی می کنن، از زندگیشون لذت می برن، و در نهایت احترام می میرن؛ و در عوض بعضی ها تو نکبت و بدبختی به دنیا می آن، بزرگ می شن، و می میرن. این کجاش عدالته؟؟ هان؟ بهم نگین که عدالت خدا تو این دنیا نمود پیدا نمی کنه، چون اصلاً قبول ندارم این نظریه رو. یعنی از این پولدارای بی محنت، از این مرفه های بی درد، هیچ کدوم بهشتی نیستن؟ همشون آدمای پست و رذلی اَن و می رن جهنم؟ یا بدبخت بیچاره های این دنیا همشون فرشته ان و جهنم نمی رن؟ همه پاکن و جاشون تو بهشته؟ اگه این نیست، پس چیه این چرت و پرتی که می گن عدالت تو اون دنیا نمود پیدا می کنه؟ یا از اون احمقانه تر وقتی که می گن به هر کس به اندازه ظرفیتش داده می شه. یعنی چی این حرف؟ اصلاً چرا به یکی ظرفیت کمتری داده شده که حالا به خاطر ظرفیت کمش بهش کمتر می دن؟ بعد هم، اصلاً گیریم که ظرفیتها با هم فرق می کنه، حالا چرا کسی که مثلاً ظرفیتش کمتره باید کمتر داشته باشه؟؟؟؟؟ نترسین، بهش بدین، ظرفیتش می ره بالا!
یک حرصی می خورم وقتی از این چیزا می شنوم. ولی جداً این سوالا از وقتای دور تو سرم چرخیده و می چرخه، اگه بلدین جریان چیه بهم بگین. تا شاید کمتر حرص بخورم!!!
No comments:
Post a Comment